ناشناسی دلم برد و گم شد

من پی دل کنون بی قرارم

لیکن از سستی باده ی دوش

می روم سرگران و خمارم

                                      جرعه ای بایدم تارهم من!

بگذر از من رها کن دلم را

که بسی خواب آشفته دیده است

عاشق و عشق و معشوق و عالم

هر چه دیدست همه خفته دیدست

                                     عاشقم،خفته ام،غافلم من!

کی تواند مرا دوست دارد؟

و اندر آن بهره ی خود نجوید؟

هر کس از بهر خود در تکاپوست

کس نچیند گلی که نبوید

                                   عشق بی خط و حاصل خیالیست!

کس نخواهم زند بر دلم دست

که دلم جایگاه دلی است

ز آشیانم اگر حاصلی نیست

من بر آنم کزان حاصلی است

                                     به فریب و خیالی منم خوش...!

                                    نیما یوشیج